สวัสดีปีใหม่ 2011 ปีกระต่าย ตอนวันที่ 31 เราอยู่ที่บ้านที่ลำปาง เข้านอนหลังเที่ยงคืนนิดหน่อย ตื่นเช้าปีใหม่ก็ฉลองด้วยการออกไปวิ่งเสียชั่วโมงกว่าๆ ตามเส้นทางเลียบแม่น้ำ เล่นเอาช่วงสายๆ ตอนเราไปเยี่ยมป้าวราภรณ์ด้วยกัน เราง่วงจนแทบจะหลับไป
ช่วงเช้าอากาศเย็นมาก เราวิ่งแทบไม่ออกเลยตอนแรก แต่หลังจากผ่านไปซัก 10 นาทีก็เริ่มดีขึ้น อากาศตอนเช้าๆ ดีมาก เห็นหมอกจางๆ ลอยเรี่ยอยู่เหนือน้ำ ผ่านบ้านเรือนและผู้คนหลากหลาย ยิ้มให้ก็ได้รับรอยยิ้มตอบกลับมา มีคนวิ่งผ่านไปมาแค่ 2-3 คนเท่านั้น
ช่วงสายๆ หลังจากกินข้าวเช้าแล้ว เรานายพี่สันต์กับพี่จุ๋มเล็ก พากันไปเยี่ยมป้าวราภรณ์ ป้าวราภรณ์อายุ 81 ปีนี้แล้ว ตอนนี้กำลังป่วยเพราะล้มแล้วกระดูกสะโพกร้าว แถมมีอาการความจำระยะสั้นเสื่อมได้ แต่โดยรวมแล้วสุขภาพก็ยังแข็งแรงอยู่มาก ยังบ่นลูกๆ หลานๆ ให้เราฟังได้อย่างสบาย
เราไปกินข้าวซอยที่ร้านโอมานกันตอนเที่ยง ก่อนขับรถกลับกรุงเทพฯ แวะเข้าแม่สอด ตอนแรก เห็นระยะทาง 80 กว่ากิโลจากแยกตากไปจนถึงแม่สอด แต่ไม่นึกว่าทางมันจะเป็นขนาดนี้ โอ้โห เรียกได้ว่าขึ้นลงเขาตลอดเลย กว่าจะถึงตลาดริมเมยก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็นแล้ว ตลาดริมเมยไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่นัก นายเองอยากได้จักรยานมือสอง ต้องไปถามทางเอาจากในตลาดริมเมย ถึงรู้ว่ามีท่าเรือและโกดังที่ขายของมือสองอยู่ ห่างจากตลาดริมเมยมาเป็นสิบกิโลเมตรเหมือนกัน
ไม่มีจักรยานราคาสองร้อยบาทอย่างที่นายอยากได้ ความจริงก็น่าขำถ้าเราจะเชื่อจริงๆ ว่ามันจะมีจักรยานสภาพพอยอมรับได้ในราคาสองร้อยบาท จักรยานที่มีขายก็อยู่ในระดับราคาเป็นพันบาทขึ้นไปจนถึงสองพันกว่าบาท นอกจากนั้นก็ยังมีเครื่องดนตรีเก่าๆ ขายด้วย เราเลยซื้อเบสมือสองมาตัวหนึ่งในราคา 1800 บาท
กว่าจะออกจากแม่สอดได้ก็ฟ้ามืดแล้ว กลับไปถึงตากก็สองทุ่ม ถึงบ้านเกือบตีหนึ่ง
Yoo's daily thoughts 